Grażyna Czetwertyńska, "KOMU POTRZEBNA JEST ŁACINA W SZKOLE?", (Języki obce w szkole, nr 2014/03).
"Ostatnio wokół nauczania łaciny w szkole i jej znaczenia dla edukacji w Polsce zrobiło się cicho. A przecież jeszcze w roku 2008 byliśmy świadkami prób ulokowania w programach szkolnych, trwale i w szerokim zakresie, treści powiązanych z kulturą antyczną.
Po intensywnych wieloletnich zabiegach o utrzymanie łaciny i po jeszcze bardziej widocznych próbach jej marginalizacji, z jakimi mieliśmy do czynienia przed rokiem 1989, nastąpił czas walki o łacinę w reformowanej oświacie czasu wolności. Był to moment, kiedy zderzyły się ze sobą oczekiwania i nadzieje środowiska filologów klasycznych oraz rzeczywistość, w jakiej przyszło im negocjować miejsce dla tego przedmiotu. Przełom lat 80. i 90. zastał szkolną łacinę, w przekonaniu wielu jej zwolenników, w bardzo złej kondycji. Tu i ówdzie uczono jej w klasach humanistycznych, w wymiarze, który wydawał się wówczas wszystkim śmiesznie niewystarczający – ośmiu godzin w cyklu, czyli po dwie godziny tygodniowo przez cztery lata. Później, wraz ze zmianami w oświacie, kiedy spodziewano się raczej zwiększenia tego wymiaru, zmalał on do sześciu, a nawet do czterech godzin na całym etapie kształcenia. Znacznie gorsze było jednak szybkie znikanie z mapy oświatowej klas humanistycznych, w których w ogóle język ten był nauczany. Zastępowały je klasy językowe, menedżerskie, dziennikarskie itd.
Po chudych, jak się wtedy wydawało, latach, kiedy łacina występowała już tylko w dobrych liceach i jedynie w niektórych profilach nauczania, a greka wyłącznie w nielicznych klasach klasycznych, podejmowano usilnie próby uczynienia z łaciny i kultury antycznej przedmiotu potrzebnego w kształceniu umiejętności kluczowych i przydatnego każdemu wykształconemu człowiekowi.
Miałam możliwość być uczestnikiem i obserwatorem tych debat, w środowisku filologów nazywanych walką o łacinę w szkole. Batalia toczyła się podczas kolejnych etapów reform programu i powstawania nowych wersji podstaw programowych. Decydenci oświatowi i nauczyciele łaciny toczyli spory o rozwiązania dotyczące pozycji łaciny i kultury antycznej w kształceniu i wychowaniu na wszystkich etapach szkolnej edukacji. [...]"
Cały tekst dostępny na stronie czasopisma "Języki obce w szkole".
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz